dinsdag 18 december 2007

haar haar



Daar was ik kapot van, de tondeuse erop de haren eraf, haren waarin mijn vingers de weg zo goed konden vinden, donkerbruin volgens het paspoort, zwart volgens mijn ogen. Een keer in het verleden ( -30 jaar) had ze er krullen in laten draaien....ik kwam op mijn motor, nou ja als je een Jawa Californian 350 een motor wilt noemen, aanrijden terwijl ze stond te wachten op de stoep voor mijn huis. Ik reed voor de gein gewoon door alsof ik haar met die krullen niet herkende ! Ze zijn er over een paar weken weer uit beweerde ze, maar het tegendeel was waarheid. Telkens wanneer het regende en de haren een beetje nat werden veranderden de lange krullen in een kort kroes uitvoering. Zes maanden en heel wat regen later hing er weer normaal haar aan haar hoofd. Nooit, nooit doe ik meer zoiets was de conclusie, we wisten niet beter. De oncologie verpleegster had het nog verteld, wanneer je haren terug komen moet je niet staan kijken als het een krullenkop wordt....Als dat maar geen schaamhaar betekent, grapten we nog en hoorden haar nog zeggen, "maar over een jaar is dat weer verdwenen". We zijn nu bijna twee jaar later en de krullen zijn er nog, pracht krullen zijn het waarin mijn vingers de weg nog net zo gemakkelijk vinden als in de tijd voor Tom Tom. Alhoewel soms raken ze de weg kwijt, met opzet.

maandag 17 december 2007

ware genieters



De bedoeling was dat ik tijdens het "estivale des Chapeaux" in Caussade ( Fr. ) een achtergrond reportage zou maken voor The Hat Magazine uit London. Op de voorlaatste dag worden de winnaars bekend gemaakt van één van de grootste hoeden-ontwerp-wedstrijden in Frankrijk. Voorafgaande aan een grootse show maakt de fotoredaktie van dat magazine een locatie reportage van de winnende hoeden op de hoofden van een paar prachtmodellen... Deze keer gebeurt dit achter het lokale gemeenschapshuis. Een mooie sfeervolle plek met veel schaduw, bleek op het door ons gekozen tijdstip de verzamelplaats te zijn van de plaatselijke senioren die er een zeer gedreven "potje met de ballen" speelden... Terwijl ik alle moeite had me op de hoeden te concentreren en niet op de modellen, deden die mannen alsof er niets anders bestond dan hun spel, niks geen aandacht voor dat schoon vrouwvolk, niks geen aandacht voor clickende camera's. Geweldig, al had de president van Frankrijk er rondgelopen, het spel blijven spelen en plezier maken voor tien, want plezier hadden ze hoor. Katten uitdelen, schelden en mekaar provoceren maar dit alles op een zeer amicale manier. Later bleek dat ze de vrouwen wel degelijk hadden opgemerkt, want tijdens de verkleedpartij in het gemeenschapshuis gluurden de heren keurig beurt voor beurt door het vensterraam en waren de vette knipogen en de kushandjes even goed verzorgd als het balspel....

de ware genieters





donderdag 13 december 2007

Vriend Neut !



Na een loodzware toerrit van 5 dagen en 4500 kilometers meer op de teller, een bezoek aan de H-D Super-Rally in Finland, belandden we op een rustige familiecamping in het Belgische Werchter. Nu zijn ze daar wel wat gewend met dat rockvolk ieder jaar, maar ik zag het gezicht van de camping beheerder verbleken toen er vier met vuile smoelen en vette jassen uitgedostte Harleyrijders z'n kantoortje binnen stapten. Met een zere rug, een platte kont en een ontzettende dorst, parkeerden we eerst de motoren bij het kantineterras met het voornemen een paar pintjes te pakken alvorens de tentjes op te stellen. Prachtige plek, aan een meertje gelegen, eendjes kwetterend in het water en een heerlijk zonnetje. Een groepje spelende kinderen op fietsjes kon de nieuwsgierigheid niet onderdrukken en al spoedig was er een flinke verzameling jeugdig fietsvolk verzameld rond onze motoren. Een laatkomertje kon zijn remmetjes niet op tijd vinden en met een flinke gang en een daarop volgende plons verdween het knaapje kopje onder in de plas. Mijn vriend Neut ( John de Onverschrokkene ) bedacht zich geen moment en sprong het ventje achterna om hem nog gezeten op zijn fietsje in 3 seconden weer op de wal te zetten. Een niet te herhalen aktie en gadegeslagen door de nog steeds wat bleke campingbaas. We konden niet meer stuk, voor we het wisten ( er moet daar een koerier de camping zijn rondgegaan ) werden we gefêteerd als helden door diverse vaste campingbewoners, die het gevreesde groepje H-D rijders plotseling tot hun vriendenkring rekenden. De douche, een laat middagslaapje en paar witbiertjes later maakten van ons weer frisse knapen en voor je zoiets in de gaten hebt sta je daar nog om middernacht aan de toog. De plaatselijk lolbroek stond daar ook, om wat indruk te maken vertoonde hij een aantal goocheltrucs waaronder de volgende. Hij bestelde een vers glas bier, stak een nieuwe Marlboro op, zoog aan deze totdat er een roodgloeiende kop opzat en plaatste de cigaret tussen wijsvinger en duim. Pakte het volle glas bier en dronk dit in een teug leeg...'' plaatste het glas weer op de toog en showde zijn vingers, niets aan te zien...."Als iemand me dit nadoet geef ik een rondje voor de hele zaak" zelfverzekerde hij. John de Onverschrokkene ( Neut ) laat zich dit geen twee keer zeggen en bietste een Marlboro van onze tovenaar. Blies zo hard hij kon in de vuurhaard, plaatste de peuk tussen duim en wijsvinger, dronk de volle pint leeg zonder een spier te vertrekken en zei: "zo maat dit gaat je kosten" Iedereen verbaasd, kent Neut deze truck ook ? hij heeft ons al vaker verrast ten slotte. Maar toen de tournée general op de bar verscheen was John er als de kippen bij om daar zijn zwaar geblesseerde duim al sissend in te stoppen. En blaar zo groot al een ping-pong bal ! De volgende dag op huis aan met slechts een handschoen aan.....onze held !

woensdag 12 december 2007

Dipstick...


En dan start de morgen met het nummer "als t ier nog lang ga duren zal't rap gedaan zijn" een tof Fun Loving Criminals achtig nummer met Axel Red in een hoofdrol. Bij slecht weer kan ik net Studio Brussel via de lucht ontvangen op m'n Grundig radio uit de jaren 60. Bij helder weer is de zender net iets te zwak om in Vlissingen te geraken en schakel ik over op Radio Donna, zelfde taal maar een ander verhaal....Henry, een ouwe baas van 84 stapt binnen, "good morning my friend, "did i tell you that you're the best f*cking coffeemaker in the whole damn building ?" Nee Henk, vanmorgen nog niet, gisteren wel en maandag wel een keer of drie. Henk of Henry heeft een jaar of veertig voor z'n pensioen in Milwaukee als bakker gewerkt en dat zullen we weten hier. Een mooi figuur hoor, sterke verhalen, op z'n Amerikaans aangedikt en vol typische scheldwoorden. Sinds kort heeft hij een vriendin (73) , very nice young meat zoals hij haar omschrijft en met een vette knipoog en achter zijn hand "she's as hot as jalopina". Biljarten doet hij alleen nog vanwege het commentaar dat hij daarbij kan leveren op z'n tegenstanders en tot groot ongenoegen van deze. Heerlijk vind hij dat en ik eigenlijk ook, zo'n ouwe die de lol van het leven nog volledig ( biertje, biljarten, vrouwen, teasing, etc) ziet. "I got a camera for sale, dipstick" pleegt hij ook met grote regelmaat tegen me te zeggen, in de hoop dat ik zijn bejaarde Praktica nog van hem overneem voordat ik 'm van hem erf, ja erf want 'Piet' staat er met een sticker achterop geplakt. Niks overnemen dus, gewoon erven en het liefst pas nadat zijn vriendin 85 geworden is.....

dinsdag 11 december 2007

Een beeld met een verleden.


Een beeld met een verleden, maar niet erg oud.
snelle stappen, niet uitgegleden
bijna donker, waterkoud.
.
Het laatste beeld van jarenlang photobloggerij. Een plek op het world-wide-web waar letterlijk mijn ogen weer zijn open gegaan. Fotografie stond op een laag pitje, drie keer per jaar een paar rolletjes vol, een digitaal cameraatje met 1,5 miljoen pixels beiden uitsluitend in gebruik op de zware vakanties met de motorvrienden, "want Piet maakt altijd van die leuke fotoos...." zelfs al zaten we met z'n allen in een vol vat bier. Een web-plek waar de wereld van de fotografie weer volledig open ging. Nieuwe vrienden, off- en on-line, tentoonstellingen, ( te veel ) free-lance werk, ontmoetingen en een, volgens mijn bankrekening, te snel groeiende hoeveelheid cameras en bijbehorend gereedschap. Een plek van een dagelijkse portie humor en gevarieerde creativiteit, medemensen ontdekken met gezamelijke interesses. Hoe is het mogelijk dat door een vluchtig en praktisch anoniem communiceren door middel van een "comment" onder een foto, er een vriendschap kan ontstaan die hecht is en eerlijk. En ik die dacht dat "de computer" niets dan "onzin" zou brengen. Vluchtig en onpersoonlijk, digitaal is geen taal, e-mail? schrijf toch een brief !
De laatste foto van Het Photoblog dus als eerste op deze plaats. Eens kijken wat dit voor gevolgen heeft...

overigens, geen paniek.....


Voordat een digibeet ( is dit wel het juiste woord ? ) als ik, een plek op een plaats als deze goed en wel voor mekaar heb, is er een uurtje voorbij hoor. Een extra e-mailadres aanmaken, waar stond dat ook al weer op de Persoonlijke Informatie Pagina van mijn internetbedrijf. Ok, hier staat Mijn Produkten, Mijn Abonnement, Mijn E-mail adressen. U heeft nog 17 e-mail adressen over. een extra-adres of een alias, wat wordt het....eh ik denk een alias: "Dit zijn doorstuur adressen. E-mail naar een alias wordt automatisch doorgestuurd naar uw primaire adres, u hoeft ze niet apart in te stellen in uw e-mail programma." Hmm, niet apart instellen, dat klinkt goed. Naam verzinnen..eh wolfie? nee...eh panose? eh nee, vergeet die maffe panose nou eens man, eh geen paniek er schiet je zo wel een naam te binnen. Ach ja blogger natuurlijk, daar was dat adres toch voor nodig ! "U kunt dit e-mail adres over ongeveer 1 uur gebruiken." Goed, dan maar eerst naar Albert Hein, snijbonen, vis en een tray-tje witbier, 't is voetbal vanavond.


"U moet zich aanmelden met een Google-account. Als u nog geen Google-account heeft, kunnen we u laten zien hoe u deze in slechts enkele minuten kunt krijgen.
Ga naar http://www.blogger.com/ voor meer informatie over Blogger en het starten van een eigen gratis blog.


Nu, dat gaat inderdaad vrij eenvoudig, volg alle stappen en voor je het weet ben je een blogger bij blogger.com! wow ! ! Nu nog wat letters in de goede volgorde om een begin te maken, een leeg blog is per definitie geen blog. of een beeld natuurlijk, of alletwee, een beeld met een verhaal....en hopla, daar gaan we weer, geen paniek, begin maar ergens, er zit vast en zeker ergens een delete-knop en die hele handel is met één Ctrl-a-Delete verdwenen als de spreekwoordelijke sneeuw voor de zon. Spreekwoordelijk dan wel, want volgens mij schijnt er behoorlijk wat zon op plaatsen waar ijsberen en pinguins in de sneeuw rondlopen danwel huppen.