maandag 19 mei 2008

Elsabeth



Elsabeth had duidelijk de beste jaren van haar leven achter de rug, het kolenscheppen en zakkentillen van kindsleeftijd tot huwelijksdatum was haar duidelijk aan te zien. De rug gebogen, de handen groot, de ogen moe. Centen verdienen voor moeder, die al direkt na de geboorte van Elsabeth weduwe was geworden na het fatale ongeluk van vader in de mijn. Alle zeven oudere zussen en moeder hadden de kolenwinkel van vader open gehouden na zijn dood. De Zwarte Zusters werden ze genoemd in het dorp, altijd zwarte smoeltjes van het immers constant opwaaiende stof in de voorraadschuur achter de winkel. Op fietsen van het merk Kronan, met een flinke bagagedrager zowel voor als achterop. reden de acht de bestellingen rond. In de zomer weinig verdiensten, in de winter kei en keihard werken, vanaf het 10e levensjaar. Het eerste borreltje had ze nota bene bij de dokter gekregen, de goede man had medelijden gekregen met het verkleumde meisje, het bleek niet het laatste borreltje in haar leven te zijn. Het kolenscheppen en het rondfietsen daarmee was gestopt toen ze op 29 jarige leeftijd alsnog ging en moest trouwen met Bjarne, een koksmaatje uit het plaatselijke restaurant. Moeten ja, de eerste de beste liefdesuiting van Bjarne was uitgemond in een ongecontroleerde vrijpartij en zeven maanden later stond ze rondbezwangerd voor de huwelijksambtenaar. Nu weet ze niet meer te vertellen of het huwelijk zwaarder was dan het kolenscheppen, maar wel dat de vluchtweg daar uit via de fles was gegaan. Bjarne was een tiental jaren geleden overleden aan een fatale leverziekte en niet kort daarna was ze Svenne tegengekomen tijdens het nog steeds dagelijkse bezoek aan cafe Aalt'r in de provinciehoofdstad. Svenne was een goede man, maar zoals vele landgenoten alweer eentje met veel dorst. De klappen van Bjarne waren voorbij maar de katers van Svenne bezorgden haar minstens zoveel hoofdpijn. Die dagelijkse gang naar Aalt'r was zwaar maar evenzo ontlastend, een glas witte wijn voor de smaak en een biertje voor de dorst plus af en toe een onverwacht babbeltje zoals nu bijvoorbeeld met een paar verdwaalde Hollandse motorrijders brachten de malende gedachtenloop op een ander spoor, het spoor van de afleiding, een nog beter werkend medicijn dan alcohol, de vrijheid van die mannen had ze nooit gekend maar gaf haar moed en plezier, tenminste voor dit uur vandaag.....

vrijdag 16 mei 2008

T M D 4





"The showers are cold sir but we only charge half the price now".......de dames bij de douches hadden die woorden al vele malen uitgesproken en maakten er een lolletje van. "You have been a man to come here, so you better act like one". Onmogelijk om nu nog te gaan zeuren over een koude douche dacht ik zo en eerlijk gezegd waren ze zo koud nou ook weer niet. Fris gewassen dus op weg naar weer een heerlijk dagje Oostzeestrand met Kijkvermaak. De mannen met het meeneem meetsysteem ( palindroom x 2 ) zagen er ook al fris gewassen uit en volhardden in hun schone taak. Opvallend dat je reeds na enkele dagen zo'n stadje al kent qua bakkers, koffietentjes, strand, bierkelders en belangrijkste richtingen. Foutloos lopen we naar het Oostzeestrand en zien dat zoals verwacht nu veel meer bikers dit geweldige plekje hebben ontdekt. De show wordt steeds mooier, diverse dikgebilde, bolgebuikte en fraai getattooeerde mannen en vrouwen zo niet in roodverbrand Adamskostuum dan toch wel netjes strak in string verpakt, trotseerden het eigenlijk toch zeer frisse water van de Oostzee, daar was de koele festivaldouche een warm bad bij vergeleken. Trotse mannen schrokken van het onoverkomelijke krimpresultaat. Een ferme wandeling langs het water leert ons dat het hier fantasties wonen is en zeker ook een geweldige vakantieplaats voor strandliefhebbers en watersporters is. Zeilen zonder getijdestroom, zwemmen in helder water, honderden kilometers strandjes en een tolerant volk. Een dag om te koesteren, tijdens de wandeling stuitten we op een oud cafeetje, een meer dan 100 jaar oude kroeg "het Altaar ( Allt'r) met interresante bezoekers, allereerst ontmoeten we natuurlijk de aardige barvrouw van middelbare leeftijd die ons welkom heet en twee flessen koele Tuborg voorzet, dan het zichtbaar alcoholische echtpaar Elsabeth en Joel. Elsabeth drinkt witte wijn en bier, Joel heeft drie glazen voor zich staan en neemt beurtelings een slok van zijn whisky, aquavit en bier. Het fraaiste exemplaar van de bezoekers zit echter een tafeltje of drie verderop, het blijkt Eljer te zijn, een 89 jarige cafeklant die hier komt sinds zijn 17de en sinds zijn pensionering 29 jaar geleden geen dag heeft gemist. Sterker nog, hij komt hier direkt na het openingsuur binnen en gaat naar huis als de baas de tent weer sluit. Hij heeft een eigen zitplaats, een tafel met zijn naam erin gegraveerd, een bel met naam, om de bediening te alarmeren, zijn prive pokerbeker en vindt ons aardig ook al verstaat hij geen woord van ons gesprek. Verder dan "jak proata ney Danska" kom ik ook niet en dat blijkt dan nog eerder Zweeds te klinken ook. De bardame probeert ons uit op de diverse pittige kruidendrankjes die hier zo populair zijn bij de alcoholliefhebbers, ik start met het drankje Fisherman, het smaakt inderdaad naar Fisherman's friend en zit dan ook spontaan met de tranen in m'n ogen, het wordt alleen erger, vriend Neut, die zijn naam toch wel meeheeft, geeft het op bij de naar vliegtuigbenzine annex kruidenbitter smakende Huisborrel, genoeg van deze bende. Morgen richting huis met een pitstop op 600 kilometer, oostenwind in de rug, geen vrachtverkeer op Paaszondag, ik kijk naar zo'n rit uit. Pitstop ja, geen pitsstop, nog een keer goed slapen willen we voordat we thuiskomen, wakker worden op een campingkje omdat de merels en de sijsjes zo hard fluiten en niet vanwege een drag-pipe-wake-up-call. Ach het motorrijden is lijden maar zeker en vooral ook in alle ledematen voelen dat je leeft.

donderdag 15 mei 2008

T M D 3



Vervolgens komen we er achter dat de helft van de 29750 male chauvinist visitors het zelfde idee hadden en dus de Strip en Paaldans act op hun programma hadden staan. Om kort te zijn, er staan heel wat Banditos, Angels, Nomads, Hell Raisors, No Names, HD Vikings, Etcetera's en los zand individuen zoals wij voor onze neus. Je gaat met de grootte cq omvang van de genoemden niet meteen proberen toch vooraan te komen om een glimp op te vangen van de drie blonde langgebeende en van een siliconen beef-up voorziene Podiumpoezen, die zich al kronkelend langs de monitoren, gitaarversterkers en drumstellen uitdagend over het gigantisch grote podium profileren. Afijn, wat geven wij er eigenlijk nog om, we weten dat de voorpret altijd leuker is dan het moment, draaien ons om en lopen naar de bar in de Grote Hal om een biertje te drinken, daar is niks mis mee en kan niet op een teleurstelling uitdraaien zolang dat biertje op de goede temperatuur geserveerd wordt, om de aangekondigde Rock en Roll band te bewonderen. Mooi ingericht podium, met sfeervolle schemerlampen uit de woelige jaren 50, dat beloofd. Twee nummers verder zijn we het er al roerend over eens, alle bandleden spelen een ander nummer, de schemerlampen waren mooi, maar mag alsjeblieft het licht uit ! Gelukkig staat er nog een act op het programma van het Hoofd Podium, een heus Pink Floyd Project, met de reeds aanschouwde en aangehoorde muziekgroepen in het achterhoofd was er weinig vertrouwen maar dan zie je, dan valt het plotseling mee... en wat heet meevallen, een wereldact ! Sluit de ogen en de echte Pink Floyd is daar, open de ogen en de lichtshow is meegekomen. Zelfs vriend Neut die zijn sporen in de muziekwereld heeft verdiend is perplex en overdonderd ! Dit zou niet misstaan op wat voor festival dan ook dat niet de sponsoren heeft kunnen vinden om Pink Floyd zelf aan de haak te slaan. Tien topmuzikanten brengen een show om U tegen te zeggen, dat doen we dan ook: U ! Tijd om te gaan slapen voor zover dit op het tijdstip dat wij hebben uitgekozen mogelijk is: drie podia nog steeds in gebruik door artiesten varieerend van (very) Hard Rock via (very) Heavy Metal tot de slopende Bikerhouse ! Tel daarnaast de luie motorist die zelfs z'n fiets pakt om naar het 100 meter verderop gelegen toilet te rijden bij op en de, meestal Duitse, idioten die op het moment dat alles lekker stil dreigt te worden de motor starten omdat ze vergeten waren hoe die machine ook al weer klonk. Nou ik kan je vertellen: LUID en DUIDELIJK ! Het vuurwerk dat rond half één werd afgeschoten vergeet ik maar te vermelden en valt eigenlijk gewoon in het niet bij de rest. Ik vind het een sport om, terwijl ik in mijn slaapzakje lig, te proberen de geluiden te scheiden, dit werkt veelal en val uiteindelijk in slaap, zij het voor kort want de laatste dag hier staat voor de rits en daar moet van genoten worden met de meest mogelijk volle teugen.

T M D 2


Indien aangemeld zou de rij wachtenden en stilstaanden in de file naar het ontbijtbuffet, ja eentje voor 29.997, zonder enig probleem een vermelding krijgen in het Guiness Book of Records. Daar beginnen we dus wijselijk niet aan, een wandeling naar het plaatsje Fredericia zal toch niet veel langer duren en broodjes bakken ze overal. Op de weg naar buiten stuitten we op een grof getattooeerde Deen, "Hey you guys where are you from? ok from Holland you say, do you know all of Holland? do you know Zutphen? i have a very nice fuckfriend over there, maybe you can visit her on the way back and send her my love and maybe give her some of yours too....Deze frisse voorontbijtelijke conversatie maakt ons nog hongeriger en met een flinke smile op het gelaat wandelen we in stevige pas richting bebouwde kom. Een fraai met flinke wallen, waar de onze bij in het niet vallen, omringde plaats aan de Oostzee, met haven en strandjes. Bij de poort wordt iedere gemotoriseerde terreinverlater geconfronteerd met de Deense rijkswacht. Iedereen moet blazen in het alcohol-detectie-apparaat, gedronken? motor aan de kant, punt uit. Door deze verstandige maatregel heerst er in F. een zeer kalme sfeer van cola-light drinkende en ijslollies etende motormacho's. De weinige twee die de benenwagen genomen hebben, hebben daar natuurlijk geen last van en voor je het weet zitten we met een koele fles Tuborg Gron op een zonvergoten terras omgeven door de jaloerse blikken van onze gemotoriseerde collega's. Van mensen fotograferen komt voorlopig weinig, ik voel er nog weinig voor om aan zo'n 2 meter hoge en 1.40 brede hoogblonde Scandinavische H Angel te vragen of ik een foto van hem en z'n vrienden mag maken, een flinke verbouwing van gebit en camera ligt in het verschiet, wellicht later als ik wat ingeslingerd ben. Zo een grote Viking stond vooraan het ijsco en Fad Ol verkooppunt op het strand van F., achter hem vormde zich een rij mensen omdat de reus als een klein kind niet kon kiezen uit de vele smaken die aangeboden werden in de koelvitrine en met welke vier kleuren hij z'n wafelhoorntje zou laten vullen. De voorraad fabrieksklare ijsjes stond echter elders in het gebouwtje en enkele geduldige en wellicht of waarschijnlijk onzaghebbende wachtenden bleken het met een driekwartgesmolten nog steeds verpakt ijsje te moeten doen, een kolderiek gezicht met een hoog Monty Python gehalte. De terugweg naar het SR terrein was met de nodige Ol in de benen iets zwaarder dan aangenomen, maar het vooruitzicht op de reeds gisterenavond verwachtte blotedamesshow maakte het stappen alweer wat lichter. ( chauvinistisch mannelijke taal, ik weet het, maar we moeten ons tussen dit geweld toch ook enigszins macho gedragen dan wel uitdrukken, excuses hiervoor dames, in werkelijkheid zijn we zachtaardige lieve jongens zonder vooroordelen en tegenstanders van huiselijk geweld en onderdrukking dan wel uitbuiting van het vrouwvolk )

woensdag 14 mei 2008

The Motorcycles Diaries 1 ( onlangs nog op Canvas, nu hier op No Panic ! )



Kijk, je start ergens in Vlissingen met z'n tweeen en eindigt in Fredericia ( Denemarken ) met een 30.000 tal. Iedereen was er, nou ja bijna iedereen, " Vierkante banden Kees " vond het te vroeg in het seizoen ( ! ) en vriend Goof zat ergens in de Algarve uit te rusten van het rentenieren. 30.000....alle MC's aanwezig, inclusief de Bikers for Jesus ( slogan: Jesus died for Bikers too, het hadden er dus nog meer kunnen zijn als Mohammed dat ook gedaan had ). 29.750 mannen, 230 vrouwen die mee moesten, 17 vrouwen die mee wilden en 3 stripteuses. 75 procent moet door de trechter bij Flensburg en dat is spektakel naarmate de Duits Deense grens wordt benaderd en de snelweg en voornamelijk de benzinestations overgenomen worden door bruinverbrandde of door dieselgassen zwart gekleurde HD-bikers. Een kleine 900 kilometer in 10 uur, geen slecht gemiddelde. Dit alles dankzij strak rijdiscipline bestaande uit één tankstop per 250 kilometer, bij eerste tankstop slechts één rookkans voor vriend Neut, de tweede stop een beker automatentankstationskoffie, een broodje en twee rokertjes, enzovoort. Tent opzetten nu er nog een weinig platte plaats te vinden is ( op dag drie zag ik tenten tegen een heuvel staan waarbij ik dacht dat men rechtop zal moeten slapen...) en op zoek naar de beloofde dorstlessers. In de advertentie stond € 1,00 voor 25 cl bier, dat klopte op zich maar je moest wel 2 liter tegelijk kopen in een uitschenkkan, dus wijselijk genoeg namen we genoegen met de 40 cl uitvoering voor nog slechts € 2,20, we zijn dan wel Hollanders, maar wat kan ons die paar rottige centen schelen in vergelijk met koel of lauw bier. Een snel rondje over het gigantisch grote half park half sport complex ( snel voor zover dat mogelijk was ), maakte duidelijk dat het er goed uitzag, er veel Angels en Banditos aanwezig waren zonder elkaar hier met Uzzies en raketwerpers te belagen overigens en dat het die donderdagavond géén Stip-Tease was... hadden we daarom nu zo hard gereden, nog geen dag van huis en we konden verdomme al aan niets anders meer denken, wat moet dit in hemelsnaam worden ?