vrijdag 29 augustus 2008

Bourgondisch gesloten



Op de valreep van vakantie en weer aan het werk nog een uitstapje naar Queuzaine, een tweestratenplaatsje gelegen op het hoogste- en drietalengedeelte van Belgie, helaas met de vooruitzichten van hier en daar een bui ( hier) en nu en dan zon ( dan) en veel wind. Die weersverwachting heeft al eens beter geklonken maar met de regenpakken aan en het vooruitzicht van een paar dagen lopen, plezier en dorst stappen we op de motors en schuilen al na 1 kilometer bij het tankstation vanwege een wolkbreuk. Met de gebroken wolk achter ons waar nu alleen nog maar een druilerige maar vette mot uitviel op weg. Net voor Antwerpen piept zowaar een, weliswaar waterig, zonnetje door het dek en vol goede moed steken we de duimen op.... Lang hebben we van deze goede moed niet kunnen genieten want reeds voor "de berg" van Ekeren valt het laatste restje water met emmers tegelijk naar beneden. Een koffiestop dan maar bij het eerste tankstation na Antwerpen, Neut moet roken tenslotte en de buienradar had voorspeld dat de regen slechts tot 11 uur zou aanhouden om vervolgens daarna over te gaan in buitjes. Klokslag 11 uur brak inderdaad de zon door, starten dus maar en nu het droog is in een iets hoger tempo de Boudewijnweg over richting Luik en Verviers. Ik zal niet durven beweren dat het droog bleef want ik hou niet van grove leugens, maar de zon scheen zo nu en dan bemoedigend... Zelfs zo dat we met een droog pak ( aan de buitenkant dan toch, de lekkage naar mijn kruis en het lekken via de kraag tot op de navel niet meegerekend ) op de plaats der bestemming aankwamen. Van tevoren had ik gedacht dat in een tweestraten dorp een Motorherberg eenvoudig te vinden moest zijn en al dan niet bekend moest zijn bij de schaarse plaatselijke bewoners, niet 1. 2. 3. dus. Een vriendelijke, franstalige heer met kleinkind was echter zo vriendelijk een rondje terug te fietsen om eens navraag te doen bij vrienden en kennissen, hijzelf woonde hier toch al lang maar had nog nooit van een Motorherberg gehoord, we vreesden het ergste doch jawel even later; " Ici tout droit et sur le T-splitsing à gauche, mais je ne suis pas sûr et bon voyage.." Zo gezegd, zo gereden en jawel Motorherberg Les Arondes lag daar in volle glorie te wezen waarvoor hij diende, alleen er was niemand, niet voor, niet achter, niet binnen....Op dit moment was ik blij dat vriend G. vanwege een gedeeltelijke make-over niet mee was gekomen. Vriend G. staat bekend als de Keurmeester van Waren en een Herberg die bijna niet gevonden kon worden en vervolgens gesloten bleek had hoogstwaarschijnlijk geen goedkeuring gekregen, de greep naar de keel en de geluiden van totale uitdroging priemden op mijn netvlies. Vriend Neut en ik zijn wat geduldiger en besluiten daarom maar even naar de volgende kerktoren te rijden, bij kerktorens in Belgie bevindt zich ALTIJD een cafe. Zeker, ook hier waren er drie cafees, echter gesloten en niet van plan te openen ( ach wat ben ik blij dat vriend G.... enz ) Nog steeds geduldig, maar ondertussen toch ook al tamelijk dorstig, dan maar zo snel mogelijk naar en nog volgende Kerk zegmaar cafe. Alweer een dorp met drie cafees, nummer 1 was dicht, nummer twee was gesloten maar zowaar was de deur van nummer drie geopend, mankeert er nog slecht 1 ding, er was niemand aanwezig... deur open, cafe open, cafebaas of bazin volledig foetsie. Terug dan maar naar les Arondes waar zoals verwacht nog steeds niemand is. "Neut, we wachten tien minuten en dan zijn we weg, ze kunnen de kolere krijgen met hun Motorherberg, we vinden wel wat anders.." "Wacht even, daar komt een man met een hond, dat zal 'm zijn" Tien minuten later staat er een dampende kop koffie voor onze neuzen en tel daar tien korte minuten bij op en het eerste biertje van de dag passeert de slokdarm. Het zou het laatste niet zijn deze week. Na het toch enigszins moeizaam naar binnen gewerkte ontbijt op dag twee en een voorzichtig uitgestippelde route te voet op pad. Proviand nemen we niet mee want zoals je weet en eerder gelezen hebt zijn er in Bourgondisch Belgie overal plekken, cafees genaamd, waar iets te eten of te drinken te verkrijgen valt. HA HA HA, hier moet ik zelf even smakelijk (!) om lachen, dit deel van Belgie is anders, hier is alles dicht en gesloten, hier spreekt men een andere taal en dan bedoel ik geen Nederlands, Duits of Frans, ik zweer het je, in een dorp met drie campings, een straat met uitsluitend cafees en restaurants is er om 11 uur in de morgen geen kop koffie te koop, de hufters, beseft men dan niet dat er wel eens nadorstige wandelaars met de lederen tong op de schoenen rond kunnen lopen? Afijn 20 kilometer verder, na een ferme wandeltocht op een hoogte van 650 meter en de daarbij behorende afgdalingen van evengoed 650 en vervolgens wederom de steeds terugkerende beklimmingen ( over leeftijd en hartslagen gaan we niks vermelden behalve dat de hartslag van Neut af en toe het dubbelle van zijn leeftijd betrof n.l. 120), belandden we in het campingcafee welke we gisteravond na een wandeling van zo'n uur en een half ontdekt hadden. We waren er wederom erg welkom en al spoedig gleden de koele Jupilers naar binnen om een goed plekje op te zoeken want het werd druk die dag. Wat is er aan de hand met dit stuk Zuiderburenland, wonen hier uitsluitend 70-plussers ? heeft iedereen hier de schapen op het droge ? heeft men er geen zin meer in ? Ik weet het niet, maar veel levensvreugde straalt het ondanks het schitterende landschap niet echt uit ! Aan de motorherberg mankeert afgezien van een paar nog te verbouwen dingetjes niet veel en aan de herbergiers ook niet, maar ja, die spreken dan nog een andere taal.. het zijn Tukkers ! De terugtocht aan het eind van dit tussendoortje verliep zoals gepland, zonder regen en met een zuidwester kracht 6 op de kop op de A58, maar dat zijn we inmiddels na een dertig jaar motorrijden wel gewend in Zeeland.