eendagsvlieg

Polapremium, het bedrijf dat als enige ter wereld nog op georganiseerde wijze de snel slinkende voorraad Polaroidfilms aan de man brengt, verkoopt ook "Fade to Black". Een film die het geschoten beeld in 24 uur laat verdwijnen in een vies bruingroen bijna zwart beeld. Het is op de markt gebracht als zijnde een artistiek verantwoorde film, maar is natuurlijk gewoon een commercieel uitgebuit mislukte versie van de Time Zero film. Mijn idee is dat Polapremium bij het overnemen van deze fabriek en het opstarten van "The Impossible Project" het laatste restje chemicalien gebruikt heeft en niet wist hoe precies te handelen. Mooi hoe zo'n mislukt produkt aan de man gebracht wordt, een prachtig zwart doosje om de oude doos heen, een mail naar alle potentiele kopers en een prachtig verhaal over het misprodukt. Nu lijkt het alsof ik me bekocht en besodemietert voel, maar het tegendeel is waar, het is een film die vraagt om experimenteren, b.v scannen vanaf de eerste minuut, maar ook het proces van "faden" stoppen door de verschillende lagen te scheiden, de transparante laag blijkt een 8x8 positief, de "weggooi"laag blijkt een bruikbaar zwartwit, i love it. Nu blijkt ook nog dat wanneer je de totaal zwart geworden foto een aantal dagen in fel zonlicht laat liggen het zwart weer verdwijnt en er een nieuw en definitief beeld ontstaat, magisch niet? Een aantal dagen zonlicht hebben we al weken nodig, je weet wel, 15 graden plus en terrasjes, rokjes, zonnebril enzovoort, dus dit resultaat laat nog op zich wachten.

De Bus

Uiteindelijk heb ik hem dan toch maar gekocht, "The Bus". "The Bus"??? ja "The Bus", nee geen campertje of zo maar alweer een ( L.:"wat moet je nu met al die dingen") camera, The Bus bijgenaamd maar men had hem ook de Titanic kunnen noemen, het gewicht komt overeen maar kwa vorm en looks is het inderdaad meer een bus, zelfs de plek waar aangegeven wordt waar het bakbeest naar toe gaat is aanwezig. "Hem" terwijl mijn geliefde SX-70 exemplaar duidelijk een Zij is, slank en plooibaar. Wederom een rib uit m'n lijf maar wat moet ik anders met m'n geld naar toe, de tijd van zware caferekeningen is reeds lang voorbij. Film voor dit bakbeest kan ik de komende jaren nog kopen bij Fuji, een redelijk fraaie kleurenfilm ( 100 asa) en een snelle ( 3000 ! ) zwart witte. De Polaroid 600SE is een middenformaat camera met een nette groothoeklens ( 75mm, in kleinbeeld omgerekend ongeveer 30mm) en een portetlens van 150mm, beiden zeer heldere Mamiya producten. Het werken met de Bus is een redelijk traag gebeuren, handmatig dus goed rekenen, de film is te duur om maar wat raak te schieten, dat is nou precies wat me hier bevalt: kleur of zwart wit kiezen, filmback bevestigen, plaat verwijderen, licht meten, diafragma en de daarbij behorende sluitertijd kiezen, sluiter spannen, scheerpstellen, schieten, film uittrekken, film ontwikkelen, positief en negatief scheiden, drogen en opbergen, vervolgens bij sommige film nog het negatief prepareren, een precies en voorzichtig proces anders is het negatief niets waard. Eigenlijk is het negatief ook niks waard, in de gebruiksaanwijzing staat dan ook dat je het netjes weg moet gooien, maar een slimme jongen ergens in Zuid Amerika heeft een proces ontdekt om er toch een bruikbaar ( middenformaat ! ) negatief van te maken èn hij was zo vriendelijk dit proces op het www te plaatsen, muchos gracias amigo zou ik zo denken, dos cervesas por senor ! Nu is het wachten op hogere temperaturen, de film ontwikkelt traag tot niet bij het winters weertype, 15 graden moet het zijn, maar wachten we niet allemaal daarop, 15 graden en meer, een terrasje in de voorjaarszon.