Jo de Roo

Alles goed en wel tot hij bij zijn chat-vraag "of er nog iemand hem kan horen" het chat-antwoord krijgt "nee en ruiken ook niet".... Dit zet Fred aan het denken met de, ondanks het jaren achtereen gebruik van alcoholische versnaperingen, toch nog redelijk aanwezige grijze cellen. Het kan zo werkelijk niet langer, Fred of Frederique, hij is tenslotte nog maar 56 en om nou tot het einde der jaren zijn lusten bot te vieren achter een laptop met een blik Jupiler binnen handbereik... genieten zet zich plots om in gruwel. Delete Frederique, stap op je fiets, desnoods met windje tegen. Eens kijken waar te beginnen, een voorjaarsklassieker zoals bij voorbeeld de Ronde van Vlaanderen, in pakweg drie dagen, dat moet te doen zijn. Woord bij daad voegend stapt Fred naar het schuurtje en controleert de bandenspanning, versnellingsapparaat en remblokjes, verplaatst zich naar zolder en verzamelt de kampeer uitrusting, pakt deze samen in de verre van nieuwe maar nog goed bruikbare fietstassen, loopt wederom naar de schuur om deze te aan de fiets te monteren.
Dinsdagmorgen, Fred zit al een uur en drie kwartier op het zadel, de tocht is begonnen, redelijk goed weer, niet al te veel wind ook al blaast hij in het gezicht. Fred denkt hardop, dat is hij gewend, als je partner een laptop is geweest bestaan er vreemder dingen. Allerlei gedachten schieten door zijn dak, "je eigen dochter opsluiten en misbruiken, had die Fritzl dan geen buurmeisje...?" en ook "waaraan denkt Boonen eigenlijk de eerste 200 kilometer wanneer hij niets anders te doen heeft dan meefietsen .... ook aan een buurmeisje?" De eerste pitstop is in Cafe "In Den Trap Op" in Horebeke, op de dag van de Ronde een tjokvolle plaats waar men over de koers praat, een kaartje legt en een prognostiekje maakt. De plaats ook waar Fred voor het eerst kennis maakte met "Vlaanderens Mooiste". In 1962, toen de Zeeuw Jo de Roo won, was hij er met z'n vader en weet nog dat de waardin niet van z'n kont kon afblijven toen hij in het pissoir een boodschapje deed. Niet dat hij er iets van snapte op die 10 jarige leeftijd maar erg onaangenaam vond hij dat niet en had het z'n vader dus maar niet verteld. Na een koffie, een koek en een ditmaal ongestoord toiletbezoek ( "waar blijft ze nou" dacht hij nog hardop) op weg naar de Molenberg, dat wordt lopen en zelfs dat valt niet mee op deze pittige kasseienheuvel. De nacht was hij van plan door te brengen in Herberg "de Rode Oortjes" een etablissement met een dubieuze faam tussen Sint-Maria Oudenhoeve en Brakel. De volgende nachten in z'n tentje, maar eerst nog een wilde nacht om het af te leren. Met deze nacht in gedachten fietst Fred fluitend en vibrerend de kasseienstrook op, zich een jonge Jo de Roo wanend omringt door blonde Ronde Missen.

Fred

Dan is er dus om half acht de Wereld Draait Door waar Matthijs van Nieuwkerk dagelijks zijn neus in andermans zaken steekt en als glimlachende wijsneus al interrumperend zijn gasten te kijk zet dan wel een pluim in de reet steekt. Veel meer valt er niet te beleven en Fred zit dan ook al gauw weer op het wereldwijde net, waar hij beter bekend staat als de lesbienne Fréderique, 21 jaar oud en model is in plaats van 56, kalend grijs en werkeloos. Je moet wat met je miserabele leven is Freds motto en verdomd, hier heeft hij succes. Geen idee natuurlijk of de aantrekkelijke dames die dagelijks hun spannende belevenissen aan Frederique kwijt willen ook werkelijk aantrekkelijke dames zijn en geen onbehouwen bootwerkers met vuile klauwen en te veel vrije tijd plus een even grenzeloze fantasie. De vrijgezel Fred was direct na aanvang van de kredietcrisis ontslagen wegens overkompleet, maar wist wel beter. Zoals in zoveel bedrijven werd deze crisis aangegrepen om het overtollige- en ongewilde personeel de kantoorlaan uit te sturen. Fred voelde de bui eigenlijk al een jaartje hangen nadat hij op het laatste personeelsfeest niet met zijn handen van het goedgevormde dopdoosje van de directeur was afgebleven. Met zijn ladderzatte kop was hij op zijn knieën achter de bevallige dame aangekropen al roepend "die panty's moeten kapot, kapot moeten die panty's". Het was uiteindelijk slechts op een flinke uitbrander uitgedraaid en er zodoende nog goed mee weg gekomen, de direkteursvrouw wist niet van 's mans goedgevormde dopdoosjes af en moest dat niet te weten komen ook.... hij mazzel. Ach dit leventje beviel hem eigenlijk wel, 70% van het salaris , meer had hij nooit nodig gehad. De auto en de krant de deur uit, boodschappen bij de Lidle en zuinig met de spaarcentjes. Het pensioen lonkt. Niet te vroeg opstaan, de gratis Spits krant ophalen bij het postkantoor, gratis koffie in de bibliotheek, een blik bier om vijf uur, eentje om zes uur, nog een om zeven uur, Freds wereld draait door en hij toetsenbordt " ik zit heerlijk in de tuin met mijn borsten bloot van de avondzon te genieten, is er iemand die meeluistert ?" Een halve tel later klinkt de 'PING" van het repeterend antwoord, zijn avondpleziertje kan beginnen, Fred gromt genietend.....