Een kaartje voor thuis.....

Francois Havergort, een gepassioneerd en goed getraind weekendwielertoerist uit West Vlaanderen had zich ingeschreven voor de plooifietsenmeeting, een populair onderdeel tijdens de driejaarlijkse hopfeesten te Poperinge. Op zijn design plausibele velo van Deense makelij, was hij op de donderdag voorafgaande aan het hele gebeuren al naar Poperinge vertrokken. Van heinde en verre kwamen de gelijkgestemden naar het speciaal voor dit doel gecreëerde campingterrein. Vooral uit Heinde kwam een grote afvaardiging, uit de plaatselijke club ´de Klapband` was een 25 tal gelukkigen geselecteerd die het evenement als hoogtepunt zagen van jarenlang oefenen en zelfbouw. Francois had zelf een hekel aan het opvouwfietsen fietsen in grote groepen, tenzij het een wedstrijd betrof en dacht nog vaak aan de keren dat hij de Tour de France voor deze speciaal gescharnierde voertuigen op een haarscheur na had weten te winnen. De haarscheur in het hoofdscharnier van het frame was ontstaan tijdens de bevoorrading net voor de beklimming van de Mont Ventil waar de eindstreep lag van deze etappe, maar soit, pech hoorde erbij en je hoort Francois dan ook niet klagen. Aanvankelijk was de vrouw van Francois niet zo gecharmeerd geweest van dit weekend, ze had de wildste verhalen gehoord en Francois had moeten kletsen als Brugman om haar te overtuigen dat hij nooit meedeed of meekeek aan braspartijen of naar striptease shows, laat staan aan de rage van de laatste jaren, de partnerruil der tandemklapfietsers, zijn partner bleef ten slotte thuis bij de buis en was van nature al geen ruilmuis. Na de belofte dat hij in ieder geval een aanzichtkaartje zou sturen van de Hopstoet of mooi Poperinge met een verslag ter plaatse, was die storm in ieder geval geluwd. De tocht naar de Hophoofdstad was geen eenvoudige geweest, tegenwind van kracht zes en een geselende slagregen, pas een kilometer en een half voor het Poperingse sloeg het weer om zoals alleen het weer dat op spectaculaire wijze kan en de zon scheen plotsklaps met al zijn stralen. Het hele gedoe rond de Hopvieringen zei hem eigenlijk weinig, praalwagens, praalwagens en nog eens praalwagens en dan nog die verderfelijke muziek erbij. De enige groep die bij Francois in de smaak viel was een hiphop band uit Hawai, de Hunululi Hoppers, de rest was van een dusdanig amateuristisch gehalte dat je er zelfs je mohammedaanse buurman niet lastig mee wilde vallen. De vouwfietsenrally daarintegen was andere koek, de nieuwste snufjes werden geshowed, de klapfiets met inklapbaar zijspan, de waterplooifiets, een amfibie uitvoering en de mooiste van alle veloos, de carbonfiberligklapbike van de Nederlandse ligfietsenpionier Thijs Tijs, een juweeltje, door de pers ook wel toepasselijk Het Klapstuk genaamd. Genieten was alles wat de klok sloeg en gelukkig was Francois nog nuchter genoeg om na het zien van al dit moois zijn aanzichtkaart te kopen, te schrijven en per direct en expresse te verzenden.

Een dag in Gent.

De uitnodigingen voor de boekpresentatie van schrijver Herman Brusselmans en de daarbij behorende boottocht door de grachten van de Belgische stad Gent vielen praktisch op het zelfde moment in de bus bij de fotografe Mayotte Magnus en de schrijver Andrew Lutz. Het was al een hele tijd geleden dat ze samen op pad waren geweest en een uitstapje naar die mooie stad was een goede reden om "ja" te zeggen op deze invitatie. Mayotte had Brusselmans al eens eerder geportreteerd en herinnerde zich nog levendig de nukken van de voornamelijk en eigenlijk alleen in de Lage Landen bekende schrijver. De door hemzelf tot Oppergod van de Belgische literatuur verklaard schrijver bleek echter een klein hart te bezitten en in feite alleen zijn verlegen en onzekere natuur te beschermen met een zeer direkt en op de man of vrouw af provocerend gedrag. De vrouwelijke charme en de onbevooroordeelde houding van Mayotte hadden echter de doorslag gegeven en Herman was er uiteindelijk voor gesmolten, een vriendschap was geboren en de portretten konden worden gemaakt. Een andere reden om vrolijk te worden van deze uitnodiging was de ontmoeting met Andrew. De laatste ontmoeting was al weer van februari, bovendien in aanzienlijk minder vrolijke omstandigheden, de begrafenis van haar man, de fotograaf Jorge Lewinski. Adrew was een fijne vent met veel gevoel voor humor en kon de pittige stijl van Brusselmans wel waarderen, wat een flink voordeel is bij het maken van een interview met deze bijzondere man. De afspraak was elkaar te ontmoeten bij de ingang van de parking aan de Vrijdagmarkt tegen 14.00 uur, nog net tijd voor een goede kop koffie en een snel bijpraten. Allereerst stond er een boottocht op het programma met onderweg een begeleidend woord over de schrijver door presentator Dave Peters. Vervolgens een receptie met koffie en pannenkoeken in het Keizershof waar Kurt van Biezebaaze een kort optreden zou verzorgen en Katja Retsin het boek zou inleiden. Andrew schreef later, Het was hondeweer, water viel met bakken vanwege de stormwind horizontaal vanuit de hemel, slechts een handvol genodigden waagden zich op de boot voor de rondvaart door Gent welke een ware beproeving voor zowel de bemanning als voor passagiers bleek, parapluus knakten als strohalmen, twee maal ramde de boot een meerpaal. De geplande met anekdoten doorspekte bespreking van de schrijver viel letterlijk en figuurlijk in het water, de presentator gleed bij het aanmonsteren van de loopplank de Leie in en vertoonde zich pas later weer in droge Armani tijdens de pannenkoeken. De schrijver was tijdens de boottrip wegens zijn hydrofobie niet aanwezig maar vrouw Tania ( de Metsenaere 13 mei 1964 Aldegem ) nam de spitsvondige zaken waar. In gezelschap van hond Eddie wond ze geen doekjes om het geheim van samen leven met een zo complex man als Herman Brusselmans. De middeleeuwse bakstenen die links en rechts keurig in de vorm van huizen en kastelen te bewonderen waren, vormden tijdens deze rondvaart een bijzaak. Later in Het Keizershof bleek de koffie met pannenkoeken veranderd in Cava met pannekoeken wat de stemming ter plaatse te goed kwam. Een zichtbaar ontspannen Brusselmans, die overigens zelf wel van de koffie genoot en de Cava links liet staan, verhoogde deze stemming nog met een zeer humoristische speech waarbij spot en zelfspot een komisch duo vormden. Een dag om te koesteren, een dag die de schrijver zelf niet had durven verzinnen, een dag die past bij de titel van het nieuwe boek....`` Een dag in Gent´´.

.

(Verslag van deze dag in z'n geheel te lezen in de zaterdag editie van Zuid-West, een regionale krant in Nederland. Zie ook De Rode Loper op maandag 08 sept 18.10. Op de foto Eddie en Tania in gesprek met Herman terwijl de rondvaartboot het huis van de Brusselmansen passeert.." Schatje, ben je al wakker? we varen zojuist langs en draaien nu voor de terugtocht, wil je even zwaaien naar ons?")