Alfabet

Alprazolam, Bromazepam, Chloordiazepoxide tot en met Zoplicon, kortom het hele ABC tot en met Z van het kalmerings- en slaapmiddelen alfabet plus de dagelijkse portie Trazolan waren niet in staat geweest de toch vroeger redelijk kalm en bedaarde Karel Goedhardt in het rustige vaarwater terug te laten keren. " God de lieve Heer, Marijke had een bloem verdomme, direkt naar huis er staat water in de goot !" Karel kraamt zijn gebruikelijke portie onzin uit, terwijl de nietsvermoedende voorbijganger eens omkijkt en op het voorhoofd tikt... knetter, stapelgek, opbergen die hap, het zijn de normale en eigenlijk nog de minst kwetsbare reacties. " Alle bomen de lucht in, vogels zijn voor de poes, Beatrix is dood !" Soms is eventjes de controle terug, heeft hij eventjes het lef weer te pakken om een cafeetje binnen te gaan een "normaal" mens te zijn voor een paar uur. Karel ziet gelukkig een plekje bij het raam, niemand aanwezig behalve de serveerster. " Een Jonge Klare alstublieft juffrouw " oefent Karel binnensmonds, het zal nu wel even goed gaan... Als student was Karel veelbelovend, studie Nederlands en geschiedenis, bijzonder talent als schrijver en tijdens de eerste stages bij de Volkskrant al artikelen publicerend in de zaterdagbijlages. De Volkskrant was echter ook z'n ondergang, die duivelse advertentie-secretaresse Marijke den Doelder maakte hem helemaal gek, gek van verlangen dan wel te verstaan. Prachtig lichaam, geweldige babbel, maar helaas ook een ongekend talent tot list en bedrog. Wegdommelend vanwege de rust en de Zoplicon schrikt Karel zich het apezuur, " Meneer,wat kan ik voor u betekenen?" Het dienstertje staat voor Karel's neus en doet hem werkelijk verstijven van schrik...Marijke den Doelder ! Marijke den Doelder ! als twee druppels water ! " De kop van zuid, alle havens stromen vol, als de Goden gaan vloeken, criminelen !" Naar buiten, naar buiten ! Stoelen vliegen in het rond, het arme meisje valt met dienblad en notitieblok tussen de leestafel en een plantenbak, naar buiten, de straat op, nee geen Marijke den Doelders meer, nooit meer. " Ganzepas apelullen, krultangen versperren de weg ". De een glimlacht, de ander roept " Opzouten mafkees, koop een touw !"