Voorpret

Hoe de voorpret van een evenement leuker kan zijn dan de werkelijkheid die daar op volgt ( alhoewel....). Het het vooruitzicht was een "dames" weekend vol catwalkmodellen en spetterende shows in een chique casino, uiteindelijk bleek het een slechtlopend verkoopevenement van eco ( niks mis mee hoor maar...) kleding op een zolderverdieping van het matiglopende Casino van Aachen te zijn. Geen overtuigende en prikkelende lingerieshows, al maakte de kleedkamer van de stand tegenover ons veel goed, erg veel ik-ben-eigenlijk-te-dik-voor-een-legging-maar-ik-draag-m-toch en mijn-haar-is-te-grijs-voor-hennaoranje-maar-ik-doe-het-toch vrouwen bevolkten dit kleedhok. Net groot genoeg voor één superslanke puber, maar regelmatig uitpuilend bemenst met 2 a 3 van de net omschreven dames. Vom Hut bis zum Dessous was de leus van dit gebeuren, voor hoeden toonde men geen interesse en de Dessous was dus alleen te bezichtigen vanaf mijn plekje, of ik nu wilde of niet ( de ogen sluiten gaat te ver ). Maar aan het gelach vergezeld van tranen en zere kaken die in het vooruitzicht waren gesteld ontbrak het gelukkig niet. Een echtpaar schuin tegenover ons ( 'Freya Handwerk' aus Bayern ) bleek zeer vriendelijk en humorvol, een paar woorden, en paar gebaren en de herkenning is daar, een fascinerend fenomeen overal waar we komen, binnen het uur zijn het vrienden, geen idee hoe dat gebeurt, maar het gebeurt telkens weer. Freya, een mooie meid, wil wel even poseren met een hoedje en wat Schmuck van eigen hand, een spring-in-het-veld van achtentwintig die er zo jong uitziet dat ze vaak het paspoort moet tonen als ze een biertje koopt, zelfs in Beieren waar het bier bijna uit de kraan komt. Als of wanneer ik met pensioen ga staat er een rondreis langs al die mensen op het program. We starten in Belgie om via Duitsland ( Stuttgart, Munchen en Berlijn ) naar Hongarije te rijden. Op de terugweg via Toulouse, Nantes, Parijs en een of ander gehucht in Normandie en de tunnel naar London alwaar de laatste centen van het budget worden gespendeerd. In gedachten zie ik een portrettenreeks van hyper vrolijke mensen die stuiterend van levensvreugde de dagen vullen met hun talenten. De voorpret van een goed vooruitzicht, nu nog dat pensioen zien te halen.