t snot voor z'n neus

De zoveelste Ronde van Vlaanderen en dat voor het eerst van dichtbij. Dat wil zeggen op televisie en in de luie zetel thuis ben je er dichterbij dan op de plaats van het Grote Gebeuren, dichterbij de wedstrijd dan toch. Niet dichterbij de mens die van deze koers en van het koersen in het algemeen houdt. De volksgekte die bij de Elfstedentocht en eigenlijk bij alle verdere schaatsevenementen in Nederland losbreekt zie ik nu eens met beide ogen bij de Buren. Door een (dubieuze ?) vereniging "Vlaanderen Vlagt" met in diverse formaten geel-zwarte vlaggen gekleurd wielerfestijn. Via de Oude Kwaremont, waar het wegdek met van natte modder blinkende en nauwelijks aaneensluitende kasseien er nog verlaten bijligt maar de luxe verwarmde tent met VIP genodigden reeds aardig volloopt, op weg naar het cafe " In den Trap op " waar men over de koers spreekt volgens de kritieken in het boek met de weinig orginele naam " Wielercafés in Vlaanderen ". De anecdotes over wie flikte wie ( Benoni Beheyt - Rik Van Looy ) tijdens het wereldkampioenschap te Ronse in 1963, de val van Claude Criquielion en de winst van Maurizio Fondriest in het WK van 1988 ook al in Ronse. Een prettig verblijf aldaar met als bonus de kennismaking met de Nonkel van TV commentator en wielrenboekenschrijver Michel Wuyts ( Tommeke, Tommeke ... Wat doe je nu?" WK 2005 Madrid ) en de mededeling dat de Bosberg binnen bereik ligt om vandaaruit met gemak de Muur van Geraardsbergen te bereiken zonder door het massale verkeer opgeslokt te worden. De Molenberg...tjonge, tjonge, er tegenoplopen valt al niet mee, de naden tussen de kasseien zijn veelal groter dan de dikte van de tubes en smal en bochtig en steil en glibberig, kortom moordend. Van deze beestachtige heuvel op naar Geraardsbergen, mevrouw Tom Tom laat ons de eerste bocht naar rechts nemen alwaar we vrij snel opgewacht worden door een in fel Hollands Oranje ( geen geel met zwart ! ) gestoken hulpsheriff. "U dient te keren heren, u zit op een wielerparkoers en wel in de omgekeerde rijrichting" chauffeur Luc weet de brave man te vertellen over de Tom Tom en vrijwel onmiddellijk en zonder tegenstoot wijst de man ons "voor deze keer" de juiste weg, loopt een 50tal meters van zijn post vandaan om het strenge afzethek van de koers voor ons te openen...we wanen ons voor even tot de toegelaten fotografen uit de Ronde te behoren, voor even. Geraardsbergen in zicht en alsof het zo hoort is er een parkeerplek voor ons vrij gebleven zeer kort op het gebeuren, pure mazzel of perfecte timing, we houden het op het laatste. De plannen worden gesmeed, raken we mekaar in het vuur van het spel kwijt: ontmoeting voor het beeld van de Maagd op de kapelmuur direkt na de koers, voor de rest: doe je best ! Met het tv beeld van de overbemenste Kapelheuvel met het dominant aanwezige kruisbeeld op mijn netvlies in gedachten start ik de klim. Zorgvuldigheid in filmgebruik is geboden, er is zoveel te zien, mijn portretten startten met een praatje en op eindigden met een plaatje... Een zeer, zeer aangename middag vol ontmoetingen, tijdelijke vriendschappen, high fives en lachstuipen maar ook medelijden krijgend met de beroepsfotografen die aanvankelijk gedacht een pracht beroep hebben door deze koersen op de voet en achter op de motor te kunnen volgen. Met diverse camera's en nog grotere lensen beladen, om het middel een belt volgepropt met nog meer andere lensen, gebukt onder dat totale gewicht een foto moèten maken van hèt moment... of minstens hèt beeld van de wedstrijd, een beeld dat al jaren hetzelfde decor bevat alleen de hoofdrolspeler(s) zijn anders, terwijl er zoveel om hen heen gebeurt zitten ze gekluisterd aan de vastgestelde plek, dè plek. Van de Provinciale Zeeuwse Courant via Het Nieuwsblad en de Gazetta della Sport steeds weer de plaat van de eenzame Devolder die op de Muur van Geraardsbergen ontsnapt is met op de achtergrond steeds weer dezelfde schreeuwlelijken ! Misschien nog een plaatje van de Hoofdsupporter van Tom Boonen en de Eddy Merckx look-a-like, die de gehele middag onder luid gejoel de muur opzwoegde. Nog een kwartiertje, dan komen ze....probeer nu nog maar eens een goed plekje te vinden om een glimp van welk renner dan ook te zien passeren. De praatjes tijdens de plaatjes hebben hun werk gedaan, de mannen van de high fives ( uit Belegem, het dorp van de Ronde ) laten hun tijdelijke vriend met graagte passeren en één van de goede plekken innemen. Helicoptergeraas, voorlopers op motorfietsen, waarschuwingsfluitjes, supportersgejoel, de eersten komen er aan... De Belgische kampioenstrui op kop, gotfer wie was dat ook al weer, Hoste ? Gilbert ? geen tijd voor, daar is nummer twee al, een Raborenner, ik kan wederom niet zien wie het is. Jezus wat rijden die mannen door op dat vreselijke stuk wegdek. Naast me dondert en kerel met een Carglass-shirt van de steile helling, net op het moment dat er geen renners passeren, oeff dat had fout en direkt in het beeld van Sporza kunnen aflopen. Snel naar boven, wellicht valt daar nog iets anders te zien en jawel op het moment dat ik daar aankom valt er een man uit een boom, dacht dat hij een goede plek had gekozen maar vergist zich schromelijk en wordt per ambulance afgevoerd. Voor je het weet is het voorbij en stroomt de Muur en Geraardsbergen leeg. Devolder, een mooie winnaar, eentje die màg en het nog vaker zal doen na deze, snot uit z'n neus en modder op z'n bakkes, mooier kan je je niet vertonen als winnaar van deze Vlaandrens Mooiste.