T M D 4

"The showers are cold sir but we only charge half the price now".......de dames bij de douches hadden die woorden al vele malen uitgesproken en maakten er een lolletje van. "You have been a man to come here, so you better act like one". Onmogelijk om nu nog te gaan zeuren over een koude douche dacht ik zo en eerlijk gezegd waren ze zo koud nou ook weer niet. Fris gewassen dus op weg naar weer een heerlijk dagje Oostzeestrand met Kijkvermaak. De mannen met het meeneem meetsysteem ( palindroom x 2 ) zagen er ook al fris gewassen uit en volhardden in hun schone taak. Opvallend dat je reeds na enkele dagen zo'n stadje al kent qua bakkers, koffietentjes, strand, bierkelders en belangrijkste richtingen. Foutloos lopen we naar het Oostzeestrand en zien dat zoals verwacht nu veel meer bikers dit geweldige plekje hebben ontdekt. De show wordt steeds mooier, diverse dikgebilde, bolgebuikte en fraai getattooeerde mannen en vrouwen zo niet in roodverbrand Adamskostuum dan toch wel netjes strak in string verpakt, trotseerden het eigenlijk toch zeer frisse water van de Oostzee, daar was de koele festivaldouche een warm bad bij vergeleken. Trotse mannen schrokken van het onoverkomelijke krimpresultaat. Een ferme wandeling langs het water leert ons dat het hier fantasties wonen is en zeker ook een geweldige vakantieplaats voor strandliefhebbers en watersporters is. Zeilen zonder getijdestroom, zwemmen in helder water, honderden kilometers strandjes en een tolerant volk. Een dag om te koesteren, tijdens de wandeling stuitten we op een oud cafeetje, een meer dan 100 jaar oude kroeg "het Altaar ( Allt'r) met interresante bezoekers, allereerst ontmoeten we natuurlijk de aardige barvrouw van middelbare leeftijd die ons welkom heet en twee flessen koele Tuborg voorzet, dan het zichtbaar alcoholische echtpaar Elsabeth en Joel. Elsabeth drinkt witte wijn en bier, Joel heeft drie glazen voor zich staan en neemt beurtelings een slok van zijn whisky, aquavit en bier. Het fraaiste exemplaar van de bezoekers zit echter een tafeltje of drie verderop, het blijkt Eljer te zijn, een 89 jarige cafeklant die hier komt sinds zijn 17de en sinds zijn pensionering 29 jaar geleden geen dag heeft gemist. Sterker nog, hij komt hier direkt na het openingsuur binnen en gaat naar huis als de baas de tent weer sluit. Hij heeft een eigen zitplaats, een tafel met zijn naam erin gegraveerd, een bel met naam, om de bediening te alarmeren, zijn prive pokerbeker en vindt ons aardig ook al verstaat hij geen woord van ons gesprek. Verder dan "jak proata ney Danska" kom ik ook niet en dat blijkt dan nog eerder Zweeds te klinken ook. De bardame probeert ons uit op de diverse pittige kruidendrankjes die hier zo populair zijn bij de alcoholliefhebbers, ik start met het drankje Fisherman, het smaakt inderdaad naar Fisherman's friend en zit dan ook spontaan met de tranen in m'n ogen, het wordt alleen erger, vriend Neut, die zijn naam toch wel meeheeft, geeft het op bij de naar vliegtuigbenzine annex kruidenbitter smakende Huisborrel, genoeg van deze bende. Morgen richting huis met een pitstop op 600 kilometer, oostenwind in de rug, geen vrachtverkeer op Paaszondag, ik kijk naar zo'n rit uit. Pitstop ja, geen pitsstop, nog een keer goed slapen willen we voordat we thuiskomen, wakker worden op een campingkje omdat de merels en de sijsjes zo hard fluiten en niet vanwege een drag-pipe-wake-up-call. Ach het motorrijden is lijden maar zeker en vooral ook in alle ledematen voelen dat je leeft.