maandag 19 mei 2008

Elsabeth



Elsabeth had duidelijk de beste jaren van haar leven achter de rug, het kolenscheppen en zakkentillen van kindsleeftijd tot huwelijksdatum was haar duidelijk aan te zien. De rug gebogen, de handen groot, de ogen moe. Centen verdienen voor moeder, die al direkt na de geboorte van Elsabeth weduwe was geworden na het fatale ongeluk van vader in de mijn. Alle zeven oudere zussen en moeder hadden de kolenwinkel van vader open gehouden na zijn dood. De Zwarte Zusters werden ze genoemd in het dorp, altijd zwarte smoeltjes van het immers constant opwaaiende stof in de voorraadschuur achter de winkel. Op fietsen van het merk Kronan, met een flinke bagagedrager zowel voor als achterop. reden de acht de bestellingen rond. In de zomer weinig verdiensten, in de winter kei en keihard werken, vanaf het 10e levensjaar. Het eerste borreltje had ze nota bene bij de dokter gekregen, de goede man had medelijden gekregen met het verkleumde meisje, het bleek niet het laatste borreltje in haar leven te zijn. Het kolenscheppen en het rondfietsen daarmee was gestopt toen ze op 29 jarige leeftijd alsnog ging en moest trouwen met Bjarne, een koksmaatje uit het plaatselijke restaurant. Moeten ja, de eerste de beste liefdesuiting van Bjarne was uitgemond in een ongecontroleerde vrijpartij en zeven maanden later stond ze rondbezwangerd voor de huwelijksambtenaar. Nu weet ze niet meer te vertellen of het huwelijk zwaarder was dan het kolenscheppen, maar wel dat de vluchtweg daar uit via de fles was gegaan. Bjarne was een tiental jaren geleden overleden aan een fatale leverziekte en niet kort daarna was ze Svenne tegengekomen tijdens het nog steeds dagelijkse bezoek aan cafe Aalt'r in de provinciehoofdstad. Svenne was een goede man, maar zoals vele landgenoten alweer eentje met veel dorst. De klappen van Bjarne waren voorbij maar de katers van Svenne bezorgden haar minstens zoveel hoofdpijn. Die dagelijkse gang naar Aalt'r was zwaar maar evenzo ontlastend, een glas witte wijn voor de smaak en een biertje voor de dorst plus af en toe een onverwacht babbeltje zoals nu bijvoorbeeld met een paar verdwaalde Hollandse motorrijders brachten de malende gedachtenloop op een ander spoor, het spoor van de afleiding, een nog beter werkend medicijn dan alcohol, de vrijheid van die mannen had ze nooit gekend maar gaf haar moed en plezier, tenminste voor dit uur vandaag.....

Geen opmerkingen: