Een kaartje voor thuis.....

Francois Havergort, een gepassioneerd en goed getraind weekendwielertoerist uit West Vlaanderen had zich ingeschreven voor de plooifietsenmeeting, een populair onderdeel tijdens de driejaarlijkse hopfeesten te Poperinge. Op zijn design plausibele velo van Deense makelij, was hij op de donderdag voorafgaande aan het hele gebeuren al naar Poperinge vertrokken. Van heinde en verre kwamen de gelijkgestemden naar het speciaal voor dit doel gecreëerde campingterrein. Vooral uit Heinde kwam een grote afvaardiging, uit de plaatselijke club ´de Klapband` was een 25 tal gelukkigen geselecteerd die het evenement als hoogtepunt zagen van jarenlang oefenen en zelfbouw. Francois had zelf een hekel aan het opvouwfietsen fietsen in grote groepen, tenzij het een wedstrijd betrof en dacht nog vaak aan de keren dat hij de Tour de France voor deze speciaal gescharnierde voertuigen op een haarscheur na had weten te winnen. De haarscheur in het hoofdscharnier van het frame was ontstaan tijdens de bevoorrading net voor de beklimming van de Mont Ventil waar de eindstreep lag van deze etappe, maar soit, pech hoorde erbij en je hoort Francois dan ook niet klagen. Aanvankelijk was de vrouw van Francois niet zo gecharmeerd geweest van dit weekend, ze had de wildste verhalen gehoord en Francois had moeten kletsen als Brugman om haar te overtuigen dat hij nooit meedeed of meekeek aan braspartijen of naar striptease shows, laat staan aan de rage van de laatste jaren, de partnerruil der tandemklapfietsers, zijn partner bleef ten slotte thuis bij de buis en was van nature al geen ruilmuis. Na de belofte dat hij in ieder geval een aanzichtkaartje zou sturen van de Hopstoet of mooi Poperinge met een verslag ter plaatse, was die storm in ieder geval geluwd. De tocht naar de Hophoofdstad was geen eenvoudige geweest, tegenwind van kracht zes en een geselende slagregen, pas een kilometer en een half voor het Poperingse sloeg het weer om zoals alleen het weer dat op spectaculaire wijze kan en de zon scheen plotsklaps met al zijn stralen. Het hele gedoe rond de Hopvieringen zei hem eigenlijk weinig, praalwagens, praalwagens en nog eens praalwagens en dan nog die verderfelijke muziek erbij. De enige groep die bij Francois in de smaak viel was een hiphop band uit Hawai, de Hunululi Hoppers, de rest was van een dusdanig amateuristisch gehalte dat je er zelfs je mohammedaanse buurman niet lastig mee wilde vallen. De vouwfietsenrally daarintegen was andere koek, de nieuwste snufjes werden geshowed, de klapfiets met inklapbaar zijspan, de waterplooifiets, een amfibie uitvoering en de mooiste van alle veloos, de carbonfiberligklapbike van de Nederlandse ligfietsenpionier Thijs Tijs, een juweeltje, door de pers ook wel toepasselijk Het Klapstuk genaamd. Genieten was alles wat de klok sloeg en gelukkig was Francois nog nuchter genoeg om na het zien van al dit moois zijn aanzichtkaart te kopen, te schrijven en per direct en expresse te verzenden.