Cy Twombly te Brussel

Te voet, per boot, met de auto en in de trein, op naar Brussel, de Bozard, een tentoonstelling van de Amerikaanse expressionist Cy Twombly, geen schilderwerken maar Polaroids. Polaroids ( het geluid: crtclick-zzzzzzieiet ) zijn de fotoos voor de niet fotograaf, ik bedoel dan de Polaroids van de camera met het crtclick-zzzzzieiet geluid, de 600 serie of een aangepaste SX-70 camera, die Polaroids zijn momenten, herinneringen, notities. Twombly ( geboren Edwin Parker ) geen fotograaf, snapt dat en doet dan ook geen pogingen om er in plaats van die momenten, fotoos van te maken. In gedachten zie ik de schilder met zijn eenvoudige camera manouvreren rond zijn onderwerpen, vanuit verschillende standpunten in vijf, zes crtclick-zzzzzzieiets een serie baren..... in gedachten zie ik hem ook bezig wanneer hij een schilderij op de wereld zet, in tegenovergesteld tempo en tegenovergestelde aktie van de Polaroids waar hij schiet en beschouwt, zie ik hem nu lang aan een tafel zitten, ongemakkelijk heen en weer schuiven, emotie ophopen en dit dan uiteindelijk bijna letterlijk op het doek smijten, om vervolgens leeg en uitgeput weer op die stoel neer te zakken. Hoogst waarschijnlijk is dit alleen de waarheid in mijn fantasie, ik ga proberen te ontdekken of dit de waarheid is. De film die over deze waarheid zou gaan, een film van Tacita Dean, een film die ook hier in de Bozard vertoond zou worden maar "Met excuses van de Directie op deze dag WEGENS OMSTANDIGHEDEN geen doorgang kon vinden" moest ons daarover meer vertellen. Enigszins teleurgesteld gaven we daarom geen gehoor aan het boosaardige verzoek van de Bozard directie ( 'gelieve ons te verontschuldigen voor enzovoort' ) Tijd voor een biertje een hapje en een wandeling. De trein, de auto, de boot en mijn voeten brachten me op tijd terug voor Wallander op Canvas. Een mooie dag, bedankt Paul !