Een beeld met een verleden.

Een beeld met een verleden, maar niet erg oud.
snelle stappen, niet uitgegleden
bijna donker, waterkoud.

.

Het laatste beeld van jarenlang photobloggerij. Een plek op het world-wide-web waar letterlijk mijn ogen weer zijn open gegaan. Fotografie stond op een laag pitje, drie keer per jaar een paar rolletjes vol, een digitaal cameraatje met 1,5 miljoen pixels beiden uitsluitend in gebruik op de zware vakanties met de motorvrienden, "want Piet maakt altijd van die leuke fotoos...." zelfs al zaten we met z'n allen in een vol vat bier. Een web-plek waar de wereld van de fotografie weer volledig open ging. Nieuwe vrienden, off- en on-line, tentoonstellingen, ( te veel ) free-lance werk, ontmoetingen en een, volgens mijn bankrekening, te snel groeiende hoeveelheid cameras en bijbehorend gereedschap. Een plek van een dagelijkse portie humor en gevarieerde creativiteit, medemensen ontdekken met gezamelijke interesses. Hoe is het mogelijk dat door een vluchtig en praktisch anoniem communiceren door middel van een "comment" onder een foto, er een vriendschap kan ontstaan die hecht is en eerlijk. En ik die dacht dat "de computer" niets dan "onzin" zou brengen. Vluchtig en onpersoonlijk, digitaal is geen taal, e-mail? schrijf toch een brief !

De laatste foto van Het Photoblog dus als eerste op deze plaats. Eens kijken wat dit voor gevolgen heeft...