Wandelingen

Wanneer ik via de trap de dijk oversteek kan ik twee kanten op, links naar het onbebouwde gedeelte van de "Groene Boulevard" en rechts richting binnenstad. Meestal ga ik linksaf maar nu er een festival gaande is buitendijks, loop ik rechtsom en bezie het gebeuren. Halverwege loop ik tegen Arie aan die samen met zijn hond Saar aan één van zijn vele dagelijkse ommetjes bezig is. Ik was op weg met m'n Agfaboxje om wat plaatjes te schieten van de attracties nu die nog leeg en verlaten staan opgesteld wachtend op de opening van het festival. Arie herkende meteen het fotodoosje en begint een verhaal over de tijd dat hij nog op de grote vaart de wereldzeeen bevoer. " Jammer dat een mens zoveel spullen weggooit" begint hij en vervolgt "ik had zo'n ding ook bij me toen we vanuit Afrika een complete dierentuin moesten vervoeren naar New York, prachtfotoos leverde het niet op maar ik kon wel het unieke gebeuren vastleggen, een stuk of vijf giraffes, een paar olifanten, stekelvarkens met meters ( ? ! ) lange stekels en een hoop herten of liever antilopen en een onvoorstelbare hoeveelheid voedsel. Een prachtreis en samen met de Afrikaanse verzorgers vierden we elke avond "de Zondvloed in de Ark van Noach" met een glas. Omdat er geen dierenvoedsel de States binnengebracht mocht worden werd het overgebleven hooi en dergelijke over de muur de Altantic in gegooid net voor we de territoriale wateren van de VS naderden. Nog geen half uur na deze verspilling sloeg het weer om en zaten we in een potdichte mist die verder varen richting New York enkele dagen onmogelijk maakte. Die beesten verhongerden natuurlijk niet onmiddellijk, maar vergrepen zich aan alles wat enigszins eetbaar leek. Een matroos was bezig het relingwerk te schilderen met een zilver/aluminium kleurige verf. De olifant die bij hem in de buurt stond dacht geen tel na, stopte de slurf in de emmer verf en slurpte die in enkele seconden leeg. Om het beest niet te laten kreperen gaven de verzorgers hem zoveel mogelijk voedsel dat eigenlijk voor hunzelf voorradig was, een gouden greep ( of liever een zilveren..) bleek even later toen het dier de verzorgers beloonde met een reuze hoop blinkende zilveren olifanten keutels. Jammer dat ik die fotoos kwijt ben" zei Arie en vervolgde de wandeling met Saar.