Wandelingen ( Ben B )

tja Ben.... vroeger kroop zijn buurmeisje Anneke iedere avond bij hem in bed. Anneke had wel vaste verkering met Adrie, al jaren, maar ja, Ben kon het zo lekker en Anneke was er dol op. Adrie was er kapot van toen hij het ontdekte en heeft zelfs een bescheiden zelfmoordpoging ondernomen door voor een auto te springen die niet al te hard de bocht om kwam rijden...Maar indruk maakte dat wel in die tijd. Adrie kwam er bovenop, Anneke kroop er bovenop en Ben ging er aan onderdoor. Uiteindelijk voor jaren uit het zicht verdwenen en naar nu blijkt met de voor mannen zeer zeldzame Anorexia Nervosa eetstoornis opgezadeld. Ik kom Ben regelmatig al fietsend of lopend tegen en groet dan vluchtig "Hé Ben, alles goed?" en meer niet, al jaren. Supervriend vroeger, goh daar kon je schandalig mee lachen zeg. In die tijd was zelfs in Nederland de Hasjies nog verboden maar wij hadden het ontdekt en vrij snel grootgebruikers. De meest mogelijke zin en onzin kwamen er uit zijn brein en vervolgens mond, tot het fout ging met Anneke, toen kwam er alleen nog maar onzin uit. Vandaag kom ik Ben tegen op het wandelpad naast de Schelde, hij loopt richting stad, ik de andere kant op. "Hé Ben, alles goed?" maar deze keer komt het tot een antwoord en voor we het weten zijn we terug in de tijd, rond 1970.....Kom we drinken een kop koffie of iets sterkers ik woon hier net achter de dijk, opper ik. Een goed voorstel blijkt al gauw, nog steeds een wereld gozer maar met een flinke rugzak levensbagage op sleep. Mooi, ik hou van dit soort ontmoetingen, het geeft me het gevoel dat op een bepaald en waarschijnlijk zelfs kritiek moment ik de goede keus heb gemaakt. Tof Ben, de volgende keer dat ik "Hé Ben, alles goed?" roep, weet ik dat het goed gaat !