dinsdag 7 oktober 2008

Wandelingen ( Jan de Q )

Op weg naar de plaatselijke Supermarkt kom ik de vanwege het mooie herfstweer kortgebroekte Jan De Quellery tegen. Jan, een kale met lang haar, is naast schilder van de zee met de daarop behorende meest dwars getuigde boten, ook gitarist in de hardrockband September 80, opgericht in... u raad het al. Onze met regelmaat terugkerende gesprekken gaan meestal over het werk waar hij mee bezig is, de teleurstellingen die daarbij horen en het feit dat hij niet van plan is zich op enige wijze te schikken naar de eisen van de plaatselijke "kunstmaffia". Jan is momenteel bezig met een historisch verantwoord tafereel betreffende de slag bij Chatham waarbij de Vlissingse Admiraal Michiel de Ruijter de Engelsen een loer draaide door de vloot ìn de haven van Chatham aan te vallen en praktisch te vernietigen, een streek waar de Engelsen op de dag van vandaag nog steeds niet goed van zijn. Maar Jan krijgt vanwege zijn eigenwijze instelling geen steun, geen subsidies, geen bijdrages in dit werk wat toch ongeveer een jaar in beslag gaat nemen. We filosoferen voor de grap over een gelijksoortige streek en dus via een slinkse omweg in de "kunstmaffia" te infiltreren, vervolgens de huidige Godfather eruit te gooien en alleen hardrock en zeegeschilder nog tot een volwaardige kunstvorm te rekenen. Als beloning voor de geboden hulp wil hij eventueel voor fotografie nog wel een oogje dicht doen al kost hem dat zichtbaar moeite. Mijn eerste ontmoeting met Jan was op een kunstbeurs op de Boulevard in de jaren 70. Een medebelangstellende voor zijn schilderijen had toch nog wat loze kritiek over de weergave van Jans' golven..." de golven kloppen niet" was zijn commentaar, waarop ik als bemoeizuchtige buitenstaander reageerde met " dat hoort ook zo, een beetje golf klopt niet, maar klotst" en klotsen doen die golven van Jan daar kan je zeker van zijn, die spatten van het doek af. Als dank voor deze onverwachtte redding heeft mijn motor eens model gestaan voor de hoes van zijn langspeelplaat en sindsdien voeren wij bij ontmoetingen deze onzinnige gesprekken. Nog even vraagt Jan hoe het gaat met de fotografie maar eigenlijk wil hij dit helemaal niet weten.... olieverf man, daar draait de wereld om, olieverf en loei, loeiharde hardrock, Fender gitaren en Marshall versterkers.

2 opmerkingen:

LUC RABAEY zei

Baren klotsen
spatten
drummen.

Golven rocken
gieren
als gitaren.

paul zei

ik kon menig lachje amper onderdrukken bij het lezen van dit stukje rockend maritiem genot
toch heb ik golven geweten die niet kloppen maar zomaar komen binnenvallen en langs je rug tergend langzaam en kippevellend naar beneden zeiken...