Zijn er kanalen in Aalst.

Zondag, een dag met de naam waarbij je beter weer verwacht dan vandaag, alle sluizen open, een stormdepressie raast over de lage Landen en ik ben een vrij man. De vrouw naar zondagsschool vertrokken met de trein van 08.30 bestemming Tilburg, workshop,Textieldag….. Een dag met een goed plan: op de sofa met een boek, koffie, ongewassen smoel en ongekamde haren, koesteren die dag, laat Aeolus maar werken, laat dat water maar vallen. “Zijn er kanalen in Aalst ? ”, is de titel van een vroege Brusselmans, toen nog geen Oppergod van de Belgische literatuur, maar opgepast mensen hij komt eraan, pluk ik van de plank waar hij sinds enige jaren met de bladzijden en woorden in de juiste volgorde staat, toch al wat pagina’s losgelezen zie ik. Op pagina 143 gaat de bel, verdomme, opendoen of lekker laten bellen, met mijn stomme kop kies ik voor het eerste. Trap af , deur open.
Zeiknat en totaal verkleumd staat daar Eduard Kronenburg op de stoep, “man man wat zie jij er uit, kom snel binnen !” Eduard is een man met volop levensbagage maar gelukkig ook met een motto ‘alles wat je thuislaat is meegenomen’ dat komt dus goed uit want zin in drama heb ik niet ook al is het weer daarvoor in een goeie bui. Eduard heeft jaren gewerkt voor het Ministerie van Arbeid op de afdeling Controle. Hij controleerde daar of de uitkeringsgerechtigden eventueel reeds overleden waren en de partner de uitkering ten onrechte opstreek, wat voorkwam. Bij het voorstel “Biertje Eduard ?” wist ik meteen dat de Kanalen van Aalst weer terug de boeken kast in kon. Het biertje werd biertjes en eindigde als kist met als gevolg toch drama natuurlijk, de vrouw, het gaat uiteindelijk bij mannendrama meestal over vrouwen, waarmee Eduard enige jaren had samengewoond, was er vandoor met een plaatselijke begrafenisondernemer en nog wel met de graver die haar eerste man aan de pieren had gevoerd. Enkele jaren geleden was bij het nalopen van de eventueel overleden uitkeringsgerechtigden er tijdens het controlegesprek een vonk overgesprongen tussen Eduard en de weduwe van de brandweerman die tijdens een blusoefening van de trap was gevallen. Een vonk die een relatie deed vlamvatten en nu weer geblust bleek door een doodgraver, het moet niet gekker worden en dat werd het dan ook niet, het was al gek genoeg. Een oplossing voor dit soort zaken ken ik niet en verder dan een oor om mee te luisteren en wat koele Jupiler kan ik niet bieden. Het laatste biertje was gedronken en met moeite kreeg ik Eduard de trap af, zijn jas aan en de deur uit waar het nog steeds plenst alsof de Zondvloed zijn favoriete dag heeft gekozen. Ik trek de deur achter me dicht en schil de aardappels, rasp het appeltje dat de rode kool zo smakelijk zuurder maakt en braad de gehaktballen, wat een zondag, je zou er moe van worden…. Straks nog sport op de buis waar Ajax met 5-2 op schandelijke wijze van Heerenveen zal verliezen, mijn zondag als vrije man kan niet mèèr stuk, hij is het al genoeg.