Vuullak !

Na een voor Fred ontspannen verlopen fietstocht van 60 kilometer begint de pech, eerst loopt op een hobbelig stuk wegdek de ketting uit het versnellingsapparaat, wat hem een paar vuile vette handen bezorgt en geen 5 kilometer verderop loopt de achtertube langzaam maar zeer zeker leeg. Wat te doen, pompen en verder rijden met het risico dat de hele band aan gort gaat, of de laatste kilometers naar "de Roode Oortjes" te voet afleggen. Fred kiest voor het laatste, het is nog te vroeg voor een wilde nacht en het kruit moet niet te vroeg verschoten. Na een uurtje stappen met de fiets aan de hand en Opbrakel in zicht, verstapt hij zich op een losliggende klinker, de enkel klapt dubbel ( ! ) en met een schreeuw van pijn laat hij de fiets vallen en ploft in de berm, de beide handen de voet omklemmend alsof dat zou helpen. "Gotferdomme" vloekt Fred hard en grondig, "kutkasseien!" De schoen uit en zo snel mogelijk met de voet in het toch redelijk koude slootwater, dat doet goed en stopt de zwelling enigszins mag hij toch hopen. Die zelfde schoen krijgt hij natuurlijk een goed kwartier later niet meer aan en nog beduusd van wat hem zo plotseling overkomen is, kruipt en strompelt Fred naar de fiets, zet hem overeind op de standaard en hoopt op een passerend voertuig. Na een stijf kwartiertje wachten komt in de verte een Renault 4tje aangetuft, Fred steekt z'n duim op en waarempel de dame op leeftijd stopt. "Problemen meneertje" klinkt er uit het open raampje en direkt daarachter "gooi die fiets maar achterin, plek zat, de achterbank is er al jaren terug uitgesloopt" Met een van pijn vertrokken smoel maar dankbaar wurmt Fred de fiets in de Renault. "En waar moeten we naar toe ventje?'' murmelt het bijna tandeloze besje. "Opbrakel zou geweldig zijn" en voor hij door had dat hij met zijn wilde plannen te koop liep, "cafe de Roode Oortjes om precies te zijn". "Zo, zo ventje naar de Roode Oortjes, ik neem aan dat het niet alleen voor een kop koffie is, vuullak!" en bruusk trapt de dame op de rem. "Als je kan wippen, kan je lopen ook!" Voordat Fred goed en wel weet wat hem overkomt staat hij weer op straat met één schoen aan en een lekke band. "waar blijven die volgwagens'' grimlacht hij hardop, bijt op de tanden en fantaseert het rode vod van de laatste kilometer.