maandag 14 december 2009

Neut met pensioen, nu ik nog....

Er was eens een man die geen carrière wilde maken, wel graag een zwarte motor, een mooie vrouw met zwart haar en een goed leven, maar liefst géén carrière. De lagere school verliep gladjes en de jaren verstreken zoals ze verstrijken tussen het zesde en het twaalfde levensjaar. De Schooltoets aan het einde der lagere school vertelde dat hij maar beter timmerman kon worden, of schilder. Vader en moeder wilden daar niets van weten, het moest een boekhouder worden, of een ambtenaar, op naar het Middelbaar Uitgebreid Lager Onderwijs, de MULO, later vervangen door ULO ( met de zelfde begrippen voor de zelfde letters ) nog later MAVO ( maar met en MULO opleiding heb je natuurlijk geen idee waar die cijfers, eh letters voor staan, al kan je Voortgezet Onderwijs nog wel raden ). De cijfers op die MULO verraden dat de Schooltoets het nog zo gek niet had gezien, maar of dit lag aan de instelling dan wel interesse, of het verstandelijk vermogen van de leerling, laten we wijselijk aan de geleerden over. Toch werd het diploma met veel ( en u kunt dit eventueel ook letterlijk nemen ) vijven en zessen behaald. De baantjes lagen in die tijd, aan het eind van de jaren zestig in de vorige eeuw helaas voor het oprapen en voordat de beste man het besefte zat hij met z'n nauwelijks uitgepuberde kont aan een bureau op het plaatselijke Belastingkantoor, ja u leest het goed, het Belastingkantoor, de wens van Vader en Moeder was uitgekomen. Een prachtige samenloop van omstandigheden, de fabuleuze sixties/seventies, de ontdekking van de geestverruimende middelen en de wens om géén carrière te maken, zorgden voor een onstuimig ( aangiftes controleren op LSD ? Yihaaa ! ) maar vooral uiterst kort Rijksambtenaarschap, het werd geen Inspecteur der Belastingen. Een bestaan als eigenaar van een boekenwinkel ( lees sexshop ), een grafisch assistent bij een Drukkerij ( lees manusje van werkelijk alles ), een activiteitenbegeleider in een Open Jongerencentrum ( lees barkeeper in een Rock & Roll tent ) gaan het bestaan van beheerder van wijkcentra en vervolgens Multi-Functioneel-Cultureel-Centrum ( lees coffeemaker in a madhouse ) vooraf... Nog steeds op koers, nog steeds de niet gewenste carrière, zoals blijkt of het moet het zijsprongetje van de tamelijk goed betaalde baan als free-lance fotograaf voor een communicatiebureau ( lees plaatjesmakend verslaggever voor een schappelijke prijs ) zijn. Maar nee, dat zet geen zoden aan de dijk, het "makkelijk" verdiende geld wordt nog gemakkelijker weer uitgegeven, dit sprookje is te kort om die veelal nutteloze dingen op te noemen, laten we het houden op nostalgische producten. Nog enige ( 4,5) jaren zonder carrière en het doel is bereikt en daarna leefde hij zoals heden, nog lang en gelukkig.

Geen opmerkingen: